Noam en Alma Or: twee Israëlische tienerbroers vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap, maar vernemen dat hun moeder is vermoord

CNN
—

Gedurende de vijftig dagen dat Noam en Alma Or in Gaza gevangen werden gehouden, hield één idee de broers en zussen op de been: hereniging met hun moeder, van wie ze op 7 oktober waren gescheiden. Brutale Hamas-aanvallen Op hun gemeenschap.

Maar toen Naoum, 17, en Alma, 13, zaterdag samen werden vrijgelaten, ‘werd deze droom van haar dood verbrijzeld’, zei de oom van de broers, Ahl Bisoray.

“Mijn zus, hun moeder, werd op 7 oktober vermoord”, vertelde hij vanuit de Filipijnen aan CNN. “De kinderen wisten het niet.” “We dachten dat ze samen waren toen ze werden ontvoerd, maar ze waren vanaf het begin gescheiden.”

“Toen ze voor het eerst de grens overstaken en hun grootmoeder en oudere broer ontmoetten, was het eerste nieuws waarmee ze te maken kregen het feit dat hun moeder niet meer leefde. Dat was een heel emotioneel en traumatisch moment voor hen”, voegde Pisorai eraan toe.

De vader van de broers en zussen Dror wordt nog steeds vermist en wordt verondersteld een gevangene te zijn in Gaza.

Het gezin woonde in kibboets Be’eri, een hechte boerengemeenschap van ongeveer 1.100 mensen, gelegen vlakbij de grens met Gaza. Maar de ideale kibboets werd Een toneel van bloedvergieten en vernietiging op 7 oktober Als een van de belangrijkste doelwitten van Hamas-militanten die de grens overstaken en naburige gemeenschappen belegerden.

De schutters doodden meer dan 120 inwoners van Be’eri, waaronder kinderen, en ontvoerden anderen. Ze staken de huizen van mensen in brand en plunderden, stalen en vernietigden wat ze konden. In totaal werden die dag ongeveer 1.200 mensen, de meesten van hen burgers, gedood door Hamas-strijders in het zuiden van Israël.

Te midden van deze chaos en terreur werden Naoum en Alma gescheiden van hun ouders en gegijzeld door Hamas. Terwijl ze in Gaza waren, werden ze naar een huis gebracht en in een kamer vastgehouden met een andere vrouw uit de kibboets, zei Pisoray, die ook in Be’eri opgroeide.

Hij beschreef niet in detail wat de broers en zussen doormaakten en zei dat hij de lasten voor de families wier dierbaren nog steeds gegijzeld werden niet wilde vergroten. Maar, zei hij, “het was op zijn zachtst gezegd niet leuk.” Het was verschrikkelijk.”

Er wordt aangenomen dat Hamas daarvoor meer dan 200 gijzelaars in Gaza heeft vastgehouden Over de vrijgave werd onderhandeld met Israël. onder Doorbraak wapenstilstandsverdragSinds afgelopen vrijdag zijn elke dag groepen Israëlische en andere burgers vrijgelaten, terwijl Israël gedetineerde Palestijnse vrouwen en kinderen uit zijn gevangenissen heeft vrijgelaten, van wie velen nog niet zijn aangeklaagd of veroordeeld.

De aanvankelijke wapenstilstand van vier dagen werd maandag met twee extra dagen verlengd De verhalen begonnen te stromen Van de families van de vrijgelaten gijzelaars, die de eerste inzichten gaven in hoe het leven was in gevangenschap.

Noam, Alma en de derde vrouw in hun kamer deelden hun dagboeken, maar de broers en zussen mochten deze tijdens hun vrijlating niet meenemen, zei Pisoray. Hij voegde eraan toe dat ze zich in feite helemaal niet realiseerden dat ze waren vrijgelaten, en dat Hamas maatregelen nam om dit feit voor de derde gijzelaar verborgen te houden.

De schutters haalden de broers uit de kamer “onder het voorwendsel dat ze naar het toilet gingen, deden ze de handboeien om, blinddoekten ze en brachten ze naar de auto die hen naar de plaats bracht waar ze zouden worden overgedragen aan het Rode Kruis. Kruis.” zei Bisurai. “Ze probeerden het te verbergen voor de dame die achterbleef, helemaal in haar eentje – dus misschien legde het enige psychologische druk op haar.”

Zelfs na wat de broers en zussen hebben doorstaan, uitte Naoum – die Pisoray omschreef als een “mooi persoon” – zijn medeleven met degenen die in het door de crisis getroffen Gaza leven, waar volgens de verklaringen van Hamas sinds 7 oktober meer dan 14.800 Palestijnen zijn gedood bij Israëlische aanvallen. Leid de gezondheidsautoriteiten daar.

“Toen ze (vanuit het Hamas-voertuig) hand in hand naar het Rode Kruis liepen, zei Noam tegen zijn zus Alma dat het hem erg speet dat ze omringd waren door de bevolking van Gaza, de burgers. “Ik heb heel veel medelijden met ze omdat ze hier blijven en wij naar huis terugkeren”, zei Pisorai.

Nu de broers en zussen vrij zijn, concentreert het gezin zich op hun herstel; Ze zijn de afgelopen twee maanden afgevallen, maar doen het verder ‘redelijk goed’, zei Pisorai. Hij maakt zich echter zorgen over de tol die ze in gevangenschap hebben geëist, en over het trauma dat kan voortduren.

“Toen ik met hen sprak, de eerste keer dat ik met Alma, haar 13-jarige nichtje, sprak, had ze een heel grote glimlach en heldere ogen toen ze via Zoom belde”, zei hij.

“En dit is wat in mijn hoofd bleef hangen: wat zit er achter die sprankelende ogen? Wat is hun diepte na deze verschrikkelijke beproeving? Het is voor mij heel moeilijk om te beoordelen.”