Priyamvada Natarajan | Cartograaf van het universum

Op 17 april publiceerde Time Magazine een lijst met de 100 meest invloedrijke mensen van 2024, waaronder een aantal Indiase kunstenaars, ondernemers en vernieuwers. Onder hen was astrofysicus Priyamvada Natarajan.

Het artikel, onderschreven door Sheperd (Shep) S. Doeleman, directeur en tijdgenoot van Event Horizon Telescope, benadrukt haar belangrijkste bijdragen: “In november brengt een nieuwe aanpak die jaren geleden is ontwikkeld door Priyamvada Natarajan ons dichter bij het begrijpen van een fundamenteel mysterie in de astronomie: Hoe zwarte gaten Colossal vormen? Ik heb gespeculeerd dat ze in het zeer vroege heelal misschien een vliegende start hadden kunnen maken als gaswolken instortten en massieve 'zaden' van zwarte gaten vormden die vervolgens gedurende miljarden jaren in hun gaststelsels groeiden.

Lees ook: Alia Bhatt en Dev Patel staan ​​in Time's lijst met 100 meest invloedrijke mensen van 2024

Toen mevrouw Natarajan de e-mail van de TIME-redacteuren ontving, vermoedde ze dat het spam was. “Ik besef wat een eer en voorrecht dit is”, zei ze. “Het geeft de boodschap af dat mensen die in de wetenschap werken gezien kunnen worden als influencers, en dat is erg leuk.”

Mevrouw Natarajan werd geboren in Coimbatore, Tamil Nadu, en groeide op met haar twee broers in Delhi. Ze behaalde haar bachelordiploma in natuurkunde en wiskunde aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT). In 1998 promoveerde ze op haar werk in de theoretische astrofysica aan het Institute of Astronomy van de Universiteit van Cambridge in Engeland. Terwijl ze haar doctoraat behaalde, werd ze van 1997 tot 2003 gekozen voor een onderzoeksbeurs aan het Trinity College. Momenteel is ze lid van de faculteit aan de Yale University.

Het genie van mevrouw Natarajan is erkend met een aantal prijzen en onderscheidingen, waaronder een “Genius Award” van het Liberty Science Center in 2022. Ze heeft een prestigieuze Guggenheim Fellowship en een Emeline Conland Bigelow Fellowship gekregen van het Radcliffe Institute van de Harvard University .

Ze is ook verkozen tot Fellow van de Royal Astronomical Society en de American Physical Society.

Het onderzoek van mevrouw Natarajan richt zich voornamelijk op zwaartekrachtlenzen, de fysica van zwarte gaten en het in kaart brengen van donkere materie. Haar belangrijkste werk, zoals vermeld in het TIME-artikel, is een artikel gepubliceerd in 2023, dat een van haar eerdere hypothesen uit 2017 bevestigde, die suggereerde dat zwarte gaten ook zouden kunnen zijn ontstaan ​​uit ‘oergas’ dat in het universum wordt aangetroffen. De vroege stadia van het universum na de oerknal.

Nieuwe theorie

Deze theorie wijkt af van de huidige hypothese dat zwarte gaten ontstaan ​​wanneer reuzensterren op zichzelf instorten en alles, inclusief licht, naar binnen beginnen te zuigen.

Deze theorie benadrukte een nieuwe manier om niet alleen naar de vorming van zwarte gaten te kijken, maar ook naar de schepping en evolutie van het universum. Haar theorie werd uiteindelijk bewezen toen de James Webb-telescoop in 2019 een klein speldenprikje van licht in beeld bracht, genaamd UHZ-1, dat vermoedelijk slechts een paar honderd miljoen jaar oud is (beschouwd als het begin van het universum). De lichtvlek was een quasar die werd aangedreven door een gigantisch zwart gat dat vermoedelijk 13,2 miljard jaar oud was. Het zo snel vinden van een zwart gat van deze omvang in het universum was op zijn zachtst gezegd ongebruikelijk. Mevrouw Natarajan, die al als astrofysicus aan de Yale University werkte, suggereerde dat UHZ-1 een nieuw type zwart gat was dat ontstond toen gaswolken in het vroege heelal op zichzelf instortten.

Naast haar werk in de astrofysica schreef mevrouw Natarajan een boek, Mapping the Heavens: The Radical Scientific Ideas That Reveal the Cosmos, gepubliceerd in 2016, waarin de nieuwste ontdekkingen worden beschreven die het begrip van de mensheid over het universum hebben gevormd.

In een recensie schreef Brajval Shastri, voormalig professor aan het Indian Institute of Astrophysics, Bengaluru: ‘Door het hele boek heen ontkracht Natarajan het algemene begrip van wetenschappelijk onderzoek als een systematisch, volledig objectief en naadloos pad naar nieuwe kennis. , laat ze zien hoe wetenschap bedrijven een krachtig menselijk streven is. Het heeft sterke punten, maar ook zwakke punten en mislukkingen.