Takeaways van de NBA Playoffs van vrijdag: Mavericks verslaan Clippers. Magische kracht 7 spel

Geschreven door Josh Robbins, Joe Vardon, Tim Cato en Lou Murray

De Dallas Mavericks versloegen vrijdagavond de Los Angeles Clippers met 114-101 en plaatsten zich voor de halve finales van de Western Conference.

Luka Doncic leidde Dallas in de eerste helft met zijn uitstekende assists – hij eindigde met 13 assists – terwijl co-ster Kyrie Irving de American Airlines Arena verlichtte met zijn indrukwekkende score in de tweede helft en eindigde met 30 punten en vijf driepunters. .

Geen enkele Clippers-starter scoorde meer dan 18 punten, en James Harden en Paul George schoten samen 11 van 34 uit het veld en 2 van 16 uit 3 in de playoff-wedstrijd.

Mavericks 114 Clippers 101

Series: 4-2, Mavericks voorsprong

Dallas rijdt met een eliteverdediging naar de volgende ronde

De Mavericks gaan voor de tweede keer in drie seizoenen naar de halve finales van de conferentie. Het team is op dit punt gekomen met een eliteverdediging, een verdediging waar het team gestaag aan zijn selectie heeft opgebouwd en die de spaarzaamheid biedt die nodig is om zijn twee sterren naar voren te brengen. In Game 6 van vrijdag maakte Dallas de wedstrijd af, waarbij een groot deel van die verdediging zichtbaar was, zelfs toen de franchisespeler van het team, Dončić, worstelde met zijn schot.

Dončić eindigde met 28 punten op slechts 9 van de 26 schoten en 1 van de 10 schoten die hij probeerde achter de driepuntslijn. Maar dat is de reden waarom Dallas twee sterren kreeg, en Irving 30 scoorde om de overwinning van Dallas om te zetten in een overwinning die de hele tweede helft comfortabel binnen handbereik lag.

Er zijn drie vragen over de komende serie van Dallas tegen de Oklahoma City Thunder, die dinsdag begint. Ten eerste heeft Dallas meer omvang gekregen sinds de overname van Daniel Gafford, die afgelopen februari zijn Mavericks-debuut maakte tegen de Thunder vanaf de bank met 19 punten en negen rebounds. Rookie Center Dereck Lively II speelde niet in die wedstrijd, maar beiden vormen nu een formidabele tweekoppige centrumrotatie, het soort fysieke omvang dat het hele seizoen de grootste zwakte van de Thunder is geweest. Kan Dallas een voordeel behalen met tweedekanspunten en aanvallende rebounds?

Ten tweede had Oklahoma City de meeste omzet in de competitie in de reguliere competitie, terwijl de aanval van Dallas de vierde laagste in de competitie had. Wie wint die strijd?

En ten derde worstelde Dončić met zijn schietpartijen gedurende de reeks en was geen speler op MVP-niveau, zelfs niet toen hij dit goedmaakte met een grote verdedigende inspanning. Maar op een gegeven moment zal hij zeker een paar schoten tegen de Thunder landen, toch? — Tim Cato, Mavericks beatschrijver

Wijzigingen in de line-up voorspelden een ramp voor de Clippers

De overwinning van de Clippers in deze serie kwam toen Amir Coffey startte in de plaats van Kawhi Leonard. Omdat Leonard niet goed of helemaal niet kon spelen vanwege een ontsteking van de rechterknie, was de startplek in de aanval tegenover All-Star George de wild card in de startende vijf.

Game 5 was een soort keerpunt. Kofi had het aanvankelijk moeilijk en scoorde slechts 3 punten op 6 velddoelpunten. Clippers-coach Tyronn Lue haalde hem vroeg in het derde kwartaal neer. Later in het derde kwartaal bracht PJ Tucker de serie na vier DNP-cd’s naar huis.

Tucker is dit seizoen misschien wel de minst effectieve speler met enige prognose. De Clippers werden verslagen met 1,9 punten per wedstrijd met Tucker op de vloer. De enige spelers met een slechtere plus-minus voor de Clippers dit seizoen zijn KJ Martin (2 wedstrijden gespeeld), Kobe Brown (rookie), Xavier Moon (tweerichtingscontract) en Brandon Boston Jr. (zelden gebruikt). De Clippers waren 11-17 toen Tucker dit seizoen speelde.

Maar als hij de basisopstelling vóór de zesde wedstrijd veranderde. Hij maakte de identiteit van het team dat voor de wedstrijd zou spelen niet bekend, maar in plaats van met Norman Powell te gaan om de aanval te helpen of Russell Westbrook om de verdediging te helpen en misschien George en Harden als eerste te laten scoren, koos hij voor Lou Tucker. .

Het was een onmiddellijke en voorzienbare ramp. Het gebrek aan teamatletisch vermogen was onmiddellijk duidelijk, aangezien de Clippers aanvallende rebound na aanvallende rebound toestonden en werden gedood in de balbezitstrijd.

Tegen de tijd dat Tucker voor de eerste keer uit de kast kwam, stonden de Clippers met 20-10 achter met nog 4:45 over in het eerste kwartaal. Met Tucker de rest van de eerste helft op de bank, wisten de Clippers de wedstrijd gelijk te trekken op 52 tijdens de rust. Powell nam een ​​19-6 voorsprong in de laatste 6:11 van het tweede kwart.

Maar Tucker was daar weer om aan de tweede helft te beginnen. Het kostte Dallas 108 seconden om een ​​8-0 voorsprong op te bouwen om het derde kwartaal te beginnen, met snelle breaks en de eerste drie seconden van de wedstrijd voor de voorheen ineffectieve Dončić en de voorheen onzichtbare Irving. Tucker verliet in het derde kwartaal pas om 4.25 uur de vloer, met een achterstand van 74-63 voor de Clippers, ondanks een gelijkspel op de rust. Dallas versloeg de Clippers met 21 punten in de minuten van Tucker gedurende drie kwartalen.

Helaas voor de Clippers eindigde Tucker de wedstrijd met 8 punten, 2 rebounds, 3 omzet en 5 fouten, waarvan de ergste 4 punten was voor Irving. De Clippers speelden niet goed genoeg na de rust met Tucker op of naast de vloer, maar omdat ze in de vroege holes stonden om beide helften te starten, waren de Clippers gedoemd en werd het einde van het seizoen versneld. — Lou Murray, Clippers versloeg schrijver

serie: 3-3

Magic versterkt hun line-up

Nu Gary Harris uit was, koos Magic-coach Jamal Mosley in Game 6 om dezelfde topopstelling te starten die hij gebruikte om Game 5 te beëindigen: Jalen Suggs, Franz Wagner, Jonathan Isaac, Paolo Banchero en Wendell Carter Jr.

Iedereen behalve Suggs is minstens 1,80 meter lang.

Waarom heeft Mosley voor die groep gekozen? Hij zette zijn twee beste verdedigers, Suggs en Isaac, tegelijkertijd op de grond. Het hield ook de gebruikelijke tweede eenheid van de Magic, Cole Anthony, Markelle Fultz, Joe Ingles, Isaac en Mo Wagner, intact (omdat Isaac halverwege het eerste kwart werd gewisseld en daarna terugkwam om aan het tweede kwart te beginnen). Het stelde Mosley ook in staat om niet te vertrouwen op rookie Anthony Black of tweedejaars swingman Caleb Hostan, die, hoewel een veelbelovende jongeman, al weken geen betekenisvolle minuten heeft gespeeld.

Is het gelukt? Misschien was het een allegaartje. Hoewel Orlando het eerste kwart voor de eerste keer in alle series “won” en Cleveland met 29-25 versloeg, stond dezelfde basisopstelling op de grond om het derde kwart te openen toen Cleveland opende met een punt van 13-2.

Verdedigend speelde de zeer lange opstelling vrijwel zeker een rol bij het vasthouden van de Cavaliers aan 7-van-28 schieten vanuit een 3-punts bereik. Maar de Cavaliers overtroffen ook de Magic met 66-38 punten in de verf.

Mosley maakte in het vierde kwartaal een grote aanpassing en ging het grootste deel van de tijd met Anthony in plaats van Isaac. Anthony, die in deze reeks achterbleef, speelde een grote rol, pakte een aanvallende rebound en volgde onmiddellijk een lay-up om de voorsprong van Orlando uit te breiden naar 96-91.

Het vermogen om zich snel aan te passen is een van de grootste sterke punten van Mosley.

Vrijdag leverde dat veel op.

Op weg naar Game 7 op zondag zal Mosley zeker op zijn instinct blijven vertrouwen en zich indien nodig snel aanpassen.

Hij heeft zijn team zo ver gebracht.

De Wizards zijn één overwinning verwijderd van het bereiken van de tweede ronde. – Josh Robbins, senior NBA-schrijver

De niet-LeBron play-offdroogte van de Cavaliers houdt aan

De Cavaliers hebben sinds 1993 nog steeds geen play-offserie gewonnen zonder dat LeBron James hun trui droeg.

Ze kwamen vrijdagavond dichtbij en Donovan Mitchell maakte zijn beste LeBron-indruk: 50 punten op 36 schoten in 42 minuten. Het zou een bepalende prestatie in Mitchells carrière zijn geweest, ongeacht het team, als Cleveland Game 6 en daarmee de Series had gewonnen. Het aantal spelers waar coach J.B. Bickerstaff op kan vertrouwen neemt af met elke passerende game, en een vleugje vermoeidheid lijkt de Cavaliers op de laatste momenten de baas te worden – een Mitchell-omzet met nog 56 seconden te gaan in de time-out, met Cleveland op een achterstand van 98-93 A. Belangrijkste voorbeeld. De omzet was voor Cleveland één van de acht in het vierde kwartaal.

Mitchell en Darius Garland (21 punten in 43 minuten) speelden het hele vierde kwart en het grootste deel van de tweede helft. Ondertussen speelde Caris LeVert na rust helemaal niet meer. Dit is geen kritiek. Bickerstaff had nog één wedstrijd te winnen, een voorsprong van vijf punten op weg naar het vierde kwartaal, en ging met spelers mee waarvan hij dacht dat ze die naar huis konden brengen. Mitchell scoorde alle 18 Cavaliers-punten in het laatste frame.

In je stoutste dromen had je je Marcus Morris Sr. niet alleen in prime time op de vloer kunnen voorstellen, maar ook aan het begin van de game. Omdat Jarrett Allen niet meer kon spelen vanwege een ribblessure, viel Bickerstaff Morris in in de plaats van Isaac Okoro, die op die plek startte in Game 5. Het idee zou waarschijnlijk een deel van Orlando’s omvang verkleinen, maar de extra ruimte die Cleveland genoot in Game 5 was er vrijdag niet.

Morris eindigde met twee punten op 1-op-7-schieten. Evan Mobley, lang aangeprezen als de toekomst van de franchise, had 3 punten en 7 rebounds.

Over het geheel genomen konden de Cavaliers geen 3 maken. Ze schoten beter dan de 7 van de 28 die ze scoorden in Game 6, en dat had waarschijnlijk in Boston moeten zijn. Aan de andere kant had Cleveland een ongelooflijke voorsprong van 66-38 bij het scoren in de verf, ondanks het nadeel qua grootte.

Na de wedstrijd wezen Mitchell en Bickerstaff op het grote verschil in de vrije worp in Game 6, waar Orlando 26 naar de lijn schoot, vergeleken met 10 voor Cleveland. Mitchell legde uit dat dit niet de enige reden was voor hun verlies, maar hij zei dat hij 66 doelpunten scoorde. Punten in de verf en 10 vrije worpen maken is ‘gek’.

Game 7, oh jongen, komt binnenkort. Er staat veel op het spel voor de Cavaliers en de mensen in de kleedkamer. De toekomst staat op het spel. Ze zullen een nachtje moeten slapen met dat idee, plus dit: Mitchell speelde als de beste versie van zichzelf, en dat was niet genoeg in de finale.

Het is een zware gedachte. — Joe Vardon, senior NBA-schrijver

Verplichte literatuur

(afbeelding: Glenn James/NBAE via Getty Images)