Zelfs Hubble ziet een groeiend aantal satellietsporen – Ars Technica

Een mix van ruimteafval en een groeiend aantal functionele satellieten zoals SpaceX’s Starlink hebben astronomen bezorgd over mogelijk baanmateriaal dat waarnemingen verstoort. Dit is te rechtvaardigen, gezien het feit dat onderzoekers momenteel debatteren of een van de waarnemingen een van de meest verre supernova’s vertegenwoordigt die ooit zijn waargenomen of dat het een gebruikte Russische booster vertegenwoordigt.

Het is duidelijk dat deze puinhoop een groot probleem is voor observatoria op de grond, die zich onder alles in een baan om de aarde bevinden. Maar veel observatoria, waaronder de Hubble-ruimtetelescoop, bevinden zich in een lage baan om de aarde, waardoor ze onder veel satellieten komen te staan. En een nieuw onderzoek van Hubble-afbeeldingen laat zien dat het een toenemend aantal satelliettracks in zijn afbeeldingen vastlegt. Tot nu toe heeft dit de wetenschap niet ernstig geschaad, maar het toont duidelijk aan dat observatoria in een baan om de aarde niet immuun zijn voor deze problemen.

sporen achterlaten

Het werk kwam van het Citizen Science Project, W.L.L Hubble Asteroïde Jager, die vrijwilligers organiseerde om te zoeken naar asteroïdesporen achtergelaten in Hubble-waarnemingen met lange belichtingstijd. Als een asteroïde tijdens deze belichting door het gezichtsveld van Hubble gaat, kan deze een korte streep achterlaten in het resulterende beeld. Maar de deelnemers begonnen op te merken dat sommige van de lijnen die ze zagen het hele gezichtsveld van Hubble in één beeld doorkruisten (het project onderhoudt een forum waar vrijwilligers hun werk kunnen bespreken).

Niets zo ver weg als een asteroïde kan snel genoeg bewegen om lange sporen achter te laten. Dus de enige realistische verklaring is iets veel dichterbij: een satelliet.

Deze informele identificatie van satellieten was niet volledig genoeg om ons betrouwbare statistieken over hun aantal te geven. Maar het gaf de onderzoekers wel een dataset die voldoende was om een ​​AI-systeem te trainen om paden te identificeren in een veel grotere database met afbeeldingen. (Ze hadden er al twee getraind en bevestigd dat ze consistente resultaten gaven.) Eenmaal getraind, werd de AI in de volledige database met afbeeldingen van de twee camera’s van Hubble geplaatst, de Advanced Camera for Surveys en de Wide Field Camera 3. Degenen met belichtingen lang genoeg om de satelliet het hele gezichtsveld van Hubble te laten doorkruisen.

Het is niet verrassend dat er veel ruimteovergangen zijn geïdentificeerd. Het zorgwekkende is de trend. Tussen 2002 en 2005 bevatte 2,8 procent van de langere belichtingen die door Hubble werden gemaakt een satellietspoor. In 2018-2021 was dat aandeel opgelopen tot 4,3 procent. Ook de Wide Field Camera 3, die gedurende de onderzoeksperiode niet actief was, kende een forse stijging. Afhankelijk van de camera was de stijging in deze periode 60 tot 70 procent.

schiet torens neer

De onderzoekers merken op dat de sporen vaak op lagere golflengten verschijnen; Satellieten zijn minder snel zichtbaar in ultraviolet licht. Satellieten verschenen ook vaker als Hubble langs de evenaar werd gericht. De onderzoekers suggereren dat dit een indicatie is dat de meeste sporen zijn achtergelaten door satellieten in geostationaire banen, die zich vaak langs de evenaar bevinden.

Gelukkig zijn de meeste massieve sterrenbeelden die in een baan om de aarde worden gebracht lager dan de hoogte van Hubble, dus het toevoegen ervan had niet echt invloed op die aantallen. Maar de baan van Hubble is in de loop van de tijd langzaam aan het afnemen, dus het kan uiteindelijk eindigen in het gebied waar deze sterrenbeelden zich bevinden voordat zijn instrumenten beginnen te falen. De onderzoekers merken ook op dat veel andere observatoria zich in banen in de buurt van de aarde bevinden en dus aan soortgelijke problemen kunnen lijden.

Natuurlijke astronomie, 2023. DOI: 10.1038 / s41550-023-01903-3 (over DOI’s).