China heeft geen pijnloze oplossingen voor zijn vertragende economie

BEIJING/HONG KONG (Reuters) – Irene Yao wil streetdance-lessen volgen en reizen, activiteiten die ze niet heeft kunnen doen in de drie jaar van COVID-19-beperkingen in China.

In plaats van dergelijke doelen na te streven, zoals veel economen verwachtten dat consumenten zouden doen zodra China deze beperkingen zou opheffen, spaart het land meer van zijn salaris dan tijdens de pandemie, toen het zich genoodzaakt voelde om basisbehoeften in te slaan.

“Ik vraag mezelf graag af of ik genoeg spaargeld heb om een ​​onverwachte ziekte te behandelen. Als ik mijn baan verlies, heb ik dan genoeg geld om in mijn levensonderhoud te voorzien totdat ik een nieuwe baan heb gevonden?” zei de 30-jarige boekredacteur.

Yao’s terughoudendheid om geld uit te geven is het gevolg van een economisch groeimodel dat dateert uit de jaren tachtig en waarvan velen zeggen dat het te veel leunde op investeringen in onroerend goed, infrastructuur en industrie en niet genoeg op het mogelijk maken van consumenten om meer te verdienen en meer te kopen.

Maar terwijl de haperende groei in de op een na grootste economie ter wereld een nieuw gevoel van urgentie heeft gegeven om het evenwicht te herstellen, zal het verschuiven van economische middelen naar huishoudens moeilijke beslissingen vergen die op de korte termijn meer pijn zullen veroorzaken.

Concreet betekent een toenemend aandeel van huishoudens in het nationaal inkomen een lager aandeel voor andere sectoren, zowel bedrijven – vooral de uitgestrekte Chinese industrieën – als de overheidssector.

“Hun ondergang zal een recessie onvermijdelijk maken”, zegt Juan Orts, een Chinese econoom bij Fathom Consulting.

“Wij denken dat dit de prijs is die Peking niet wil betalen”, zegt Orts, die ziet dat China afstevent op het “Japanse snurken”, verwijzend naar de “verloren decennia” van economische stagnatie in Tokio sinds de jaren negentig.

vangnet

In theorie zou Yao meer kunnen uitgeven als ze een baan vindt die haar meer oplevert dan haar maandsalaris van 8.000 yuan ($1.097), wat minder is dan een vijfde van wat boekredacteuren in de VS verdienen, volgens vacaturesite Glassdoor.

Maar de Chinese arbeidsmarkt is zwak, met een jeugdwerkloosheid op recordhoogte van ruim 21%.

De particuliere sector, die verantwoordelijk is voor 80% van de nieuwe banen in stedelijke gebieden, herstelt nog steeds van strikte regelgevingsmaatregelen die zijn opgelegd aan technologie en andere industrieën.

Beleidsmakers beloofden de kredietverlening aan bedrijven te zullen stimuleren, maar bedrijven worden uiteindelijk beperkt door de zwakke binnenlandse vraag.

Een andere manier om mensen als Yao geld te laten uitgeven, is door hun zorgen weg te nemen. Veel economen riepen China op om het sociale vangnet te versterken om de economie weer in evenwicht te brengen.

In Beijing, waar Yao woont, bedragen de werkloosheidsuitkeringen voor drie tot 24 maanden 2.233 yuan per maand, net minder dan wat zij aan huur betaalt voor haar kamer van 12 vierkante meter.

Haar ouders wonen op het Chinese platteland en bereiken binnenkort de pensioengerechtigde leeftijd, waarna ze elk een jaarlijks pensioen van slechts 1.500 yuan kunnen ontvangen.

Yao geeft maandelijks 300 yuan uit aan de medicijnen van haar vader, wat hetzelfde is als danslessen.

“Als de algemene ziektekostenverzekering meer kosten voor ouderen zou dekken, zou ik me veiliger voelen”, zei Yao.

Ze voegde eraan toe dat financiële onzekerheid haar ook ontmoedigt om kinderen te krijgen. De Chinese bevolking vergrijst en krimpt, vooral in de leeftijdsgroep van 20 tot 40 jaar, wanneer mensen gewoonlijk hun piekconsumptie tijdens hun hele leven bereiken.

Maten

De afgelopen maand hebben verschillende ministeries tientallen maatregelen aangekondigd om de consumptie te stimuleren, als reactie op oproepen van een belangrijke bijeenkomst van de leiding van de Communistische Partij.

Deze maatregelen omvatten het subsidiëren van auto’s en huishoudelijke apparaten, het verlengen van de openingstijden van restaurants en het stimuleren van toeristische en recreatieve activiteiten.

Yao was niet onder de indruk en gaf de voorkeur aan consumentenvouchers, die door sommige lokale overheden in China worden uitgegeven, maar in hoeveelheden die te klein zijn om er op totaalniveau toe te doen.

De bedrijven zijn eveneens niet enthousiast.

“We hebben nog niet echt iets gezien dat de vraag echt stimuleert”, zegt Jens Eskilund, voorzitter van de Europese Kamer van Koophandel in China, en voegt eraan toe: “Dat zou belangrijker zijn dan het ondersteunen van de aanbodzijde.”

De inkomsten zijn gedaald, zegt Wang Jiliu (45), eigenaar van een cateringbedrijf op het Chinese eiland Hainan, deels omdat het inkomen van mensen sinds de epidemie niet veel is verbeterd.

Dit heeft op zijn beurt weer invloed op hun bestedingspatroon.

“Ik denk er hetzelfde over: ik zal ook mijn verlangen om te winkelen onder controle houden”, zei Wang. “Vroeger gingen we uit eten en reizen, en we doen niet veel meer.”

Voorstellen voor maatregelen aan de vraagzijde van economen omvatten betere en breder beschikbare openbare diensten, hogere sociale uitkeringen, grotere juridische onderhandelingsmacht voor werknemers, of het verdelen van aandelen van staatsbedrijven onder burgers.

Maar wie betaalt? De extra lasten voor bedrijven – door bijvoorbeeld hogere socialezekerheidsbijdragen – zijn een nieuwe klap voor de werkgelegenheid en de groei. Hierdoor blijft de overheidssector kampen met de gemeentelijke schuldencrisis.

Lokale overheden hebben weliswaar een tekort aan contant geld, maar zijn rijk aan activa. De nettoactiva van niet-financiële staatsbedrijven bedroegen in 2021 76,6 biljoen yuan.

Michael Pettis, een senior fellow bij de Carnegie Endowment in China, schat dat als Peking lokale overheden dwingt om 1-1,5% van het bbp aan huishoudens over te dragen, China de huidige groei kan volhouden.

“De rijkdom en macht van lokale overheden, zakenmensen en financiële elites zijn vaak afhankelijk van de controle over die bezittingen”, zei hij.

“Een van de echt grote conflicten tussen Peking en lokale overheden zal waarschijnlijk gaan over de verdeling van de verschillende aanpassingskosten. Dit zal de komende jaren een van de meest controversiële politieke kwesties worden.”

($1 = 7,2904 CNY)

Onze normen: Principes van vertrouwen voor Thomson Reuters.