De zoektocht naar intelligent leven staat op het punt meer aandacht te krijgen

De Webb-telescoop kan zowel ver weg als dichtbij kijken. Tijdens het eerste jaar zal ongeveer 7 procent van zijn tijd worden besteed aan het observeren van ons zonnestelsel, volgens Heidi B. Hamill, een interdisciplinaire wetenschapper die meewerkte aan de ontwikkeling van de telescoop. Webb kan de atmosferen van nabije planeten zoals Jupiter en Mars analyseren met behulp van infraroodsensoren. Deze mogelijkheden kunnen ook worden gericht op enkele van de exoplaneten die zich het dichtst bij de aarde bevinden, zoals die rond de kleine ster Trappist-1, op 40 lichtjaar afstand.

Een doel van deze focus is om een ​​biosignatuur te onderscheiden – een indicatie dat er leven bestaat (of is geweest) in die werelden. Op aarde kan de biosignatuur de afgedankte schelp van een tweekleppig schelpdier zijn, een gevallen veer van een vogel, een versteende varen ondergedompeld in sedimentair gesteente. Op een exoplaneet kan een bepaald percentage gassen – bijvoorbeeld zuurstof, methaan, H₂O en CO₂ – wijzen op de aanwezigheid van microben of planten. Nicole Lewis, een universitair hoofddocent astronomie aan de Cornell University wiens team dit jaar is goedgekeurd voor 22,5 uur Webb-waarnemingstijd om naar Trappist-1e te kijken, een van de zeven planeten die rond de ster Trappist-1 draaien, vertelde me voordat ze de ontdekking aankondigde van een biomarker, ze moest de atmosfeer van de planeet en de mogelijkheid van bewoonbaarheid zorgvuldig bepalen. Ze zegt: “Eerst moeten we kijken of er lucht is, en dan kunnen we vragen: ‘Nou, wat zit er in de lucht?'” Om te zeggen dat er een essentiële handtekening is.

Biometrische en technische handtekeningen wijzen in dezelfde richting: naar het leven. Maar voorlopig worden ze achtervolgd door twee afzonderlijke wetenschappelijke gemeenschappen. Eén reden is historisch: de studie van biometrie – die in de jaren zestig begon, binnen een nieuwe discipline van de exobiologie – wordt al tientallen jaren ondersteund door NASA en academische instellingen. Maar de ’technische handtekening’ werd pas onlangs, in 2007, bedacht door Jill Tarter, een leidende figuur in de astronomie die haar carrière heeft besteed aan onderzoek naar ruimtetransmissies. Jason Wright, een professor in astronomie en astrofysica aan Penn State en lid van Frank’s CATS-groep, zegt dat hij gelooft dat Tarter’s idee is om de zoektocht naar buitenaardse intelligentie te “hernoemen”, die al lang naar de wetenschappelijke marge is teruggedrongen. “Toen Jill de uitdrukking bedacht, probeerde ze te benadrukken dat NASA op zoek was naar microben, slijm en bio-vingerafdrukken in de atmosfeer, maar de technische vingerafdrukken waren echt onder dezelfde paraplu,” vertelde Wright me. Wright beweert dat elke zoektocht naar biometrische vingerafdrukken op een verre planeet logischerwijs zou overlappen met de zoektocht naar technische vingerafdrukken, zodra het tijd was om de ongebruikelijke waarnemingen te verklaren. Suggereert telescopisch lezen een levensondersteunende atmosfeer? Of is het misschien ook een teken van technologie? Met andere woorden, wetenschappers die op zoek zijn naar biometrie kunnen ook tekenen van technologie tegenkomen.

Zo maken Wright, Frank en de rest van het CATS-team zich zorgen over atmosferische tekenen die waarschijnlijk nooit op natuurlijke wijze zouden zijn ontstaan. Recent cohortonderzoek bijvoorbeeld, oorspronkelijk geschreven door Jacob Haq-Misra, een CATS-lid bij het non-profit Blue Marble Space Institute, kijkt naar hoe CFK’s, een industrieel bijproduct, geven een duidelijk spectraal signaal Het kan worden opgehaald door het web. Haq Misra was ook de eerste auteur van een recent onderzoeksartikel waaruit bleek dat: Een exoplaneet met landbouw – “exofarms” – Kan alarmerende emissies in de atmosfeer uitstoten. Ander onderzoek, voornamelijk geschreven door Ravi Coparabo, een CATS-lid dat werkt bij NASA’s Goddard Space Flight Center, toont aan dat de emissie van Stikstofdioxide, een industrieel bijproduct, kan wijzen op een vreemde technologie. Deze emissies kunnen worden waargenomen door NASA’s ruimtetelescoop, bekend als LUVOIR (Large Ultraviolet Optical Infrared Surveyor), die na 2040 zal worden ingezet. Deze scenario’s kunnen er bijvoorbeeld uitzien als buitenaardse wezens die fabrieken runnen, of buitenaardse wezens die op tractoren rijden tijdens de oogst. Onwaarschijnlijk, maar wetenschappers die aan technische handtekeningen werken, zijn comfortabel met de lage kansen. “Als we ons concentreren op wat er kan worden ontdekt, op basis van deze tools die we aan het bouwen zijn, is dat echt de belangrijkste vraag”, vertelde Haque Misra me.

Toen ik Wright in het voorjaar op zijn kantoor in Pennsylvania bezocht, legde hij uit dat technische handtekeningen niet alleen beter detecteerbaar zijn dan biometrie misschien, maar dat ze ook overvloediger zijn en langer meegaan. Hij zei, laten we eens naar de aarde kijken als voorbeeld. De technologie ervan strekt zich al uit over het hele zonnestelsel. We hebben rommel op de maan. Onze rovers cruisen rond Mars; We hebben satellieten in een baan om andere planeten. Bovendien wagen verschillende ruimtevaartuigen – waaronder twee astronauten, twee Voyagers en de New Horizons Pluto-sonde, allemaal gelanceerd door NASA – zich buiten de rand van het zonnestelsel de interstellaire ruimte in. Dergelijke technische voetafdrukken kunnen miljarden jaren meegaan. En we zijn pas 65 jaar oud in het tijdperk van ruimteverkenning. Een oude beschaving zou de melkweg kunnen bezaaien met duizenden technische vingerafdrukken, waardoor het gemakkelijker zou worden om ze te herkennen.

‘Kijk, ik weet echt niet of ik iets kan vinden,’ zei Wright. In 1961 merkte hij op, Astronoom Frank Drake Hij introduceerde wat nu bekend staat als de Drake-vergelijking, die uit vele variabelen bestaat en probeert het aantal intelligente beschavingen elders in de melkweg te helpen berekenen. Maar met zo weinig gegevens om in de variabelen in te voeren, is er nog steeds geen oplossing voor de vergelijking.