Een 4 miljard jaar oud stukje aardkorst is geïdentificeerd onder Australië

Wetenschappers kunnen verschillende aanwijzingen gebruiken om erachter te komen wat zich onder het aardoppervlak bevindt zonder te hoeven boren – inclusief het schieten van ultrafijne lasers die dunner zijn dan een mensenhaar op mineralen in strandzand.

Deze techniek is gebruikt in een nieuwe studie die wijst op een 4 miljard jaar oud stuk aardkorst, ongeveer zo groot als Ierland, dat onder West-Australië heeft gelegen en de geologische evolutie van de regio gedurende miljoenen jaren heeft beïnvloed.

Het kan misschien aanwijzingen geven over hoe onze planeet van onbewoonbaar naar levend ging.

De onderzoekers zijn van mening dat de enorme uitbreiding van de korst de vorming van het gesteente enorm zou hebben beïnvloed, omdat het oude materiaal met het nieuwe werd gemengd, omdat het voor het eerst naar voren kwam als een van de oudste prostaatformaties van de planeet die vele bergbouwgebeurtenissen heeft overleefd.

“Bij het vergelijken van onze bevindingen met bestaande gegevens, blijkt dat veel regio’s over de hele wereld een vergelijkbare timing van vroege vorming en behoud van de cortex hebben ervaren”, zegt promovendus geologie en hoofdauteur Maximilian Droelnervan Curtin University, Australië.

“Dit duidt op een significante verandering in de evolutie van de aarde, ongeveer 4 miljard jaar geleden, toen het meteorietbombardement afnam, de korst neerzette en het leven op aarde zich begon te vestigen.”

Een laser werd gebruikt om korrels van het mineraal zirkoon te verdampen, afkomstig van zandmonsters uit rivieren en stranden in West-Australië.

Technisch bekend als laserablatie met laserinductie gekoppelde plasmamassaspectrometrie, stelt deze methode wetenschappers in staat om de korrels te dateren en ze met anderen te vergelijken om te zien waar ze vandaan komen.

Dit team gaf inzicht in het ondergrondse kristallijne gewelf in deze specifieke regio – en liet zien waar de korrels oorspronkelijk waren geërodeerd, de krachten die werden gebruikt om ze te creëren en hoe de geologie van de regio zich in de loop van de tijd heeft gevormd.

Naast het belang van de overblijfselen van nog bestaande protozoën – ongeveer 100.000 vierkante kilometer (38.610 sq mi) – zullen de grenzen van het blok wetenschappers ook helpen bepalen wat ver onder het aardoppervlak verborgen is en hoe het kan zijn geëvolueerd in zijn huidige staat te zijn.

“De rand van het oude korststuk lijkt een belangrijke aardkorstgrens te markeren die bepaalt waar economisch belangrijke mineralen te vinden zijn,” Geologisch onderzoekssupervisor Milo Parham zegt:van de Curtin-universiteit.

“Identificatie van oude aardkorstresten is belangrijk voor de toekomst van optimale verkenning van duurzame hulpbronnen.”

Zoals je zou verwachten na 4 miljard jaar, is er niet veel meer over van de oorspronkelijke aardkorst om te bestuderen, wat dit soort resultaten nog interessanter en nuttiger maakt voor experts – en ons een belangrijk kijkje geeft in het verre verleden.

Het is moeilijk om de verschuiving van de aardkorst en de wervelingen van de hete mantel eronder te voorspellen en achteraf in kaart te brengen. Wanneer bewijs van interne beweging en geologie aan de oppervlakte kan worden gevonden, willen wetenschappers er graag misbruik van maken.

Bovendien kunnen de resultaten van de hier beschreven studie wetenschappers helpen bij het zoeken naar andere planeten – de manier waarop deze planeten worden gevormd, hoe hun eerste korst wordt gevormd en zelfs hoe buitenaards leven erop kan ontstaan.

“Het bestuderen van de vroege aarde is een uitdaging vanwege de hoeveelheid tijd die is verstreken, maar het is van groot belang om het belang van het leven op aarde en onze zoektocht om het op andere planeten te vinden te begrijpen,” Braham zegt:.

Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift nieuwe aarde.