Megalosaurus, de eerste dinosaurusontdekking ooit

Meld u aan voor de wetenschapsnieuwsbrief Wonder Theory van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

De enorme gefossiliseerde botten die eind 17e eeuw uit leisteengroeven in Oxfordshire, Engeland, tevoorschijn kwamen, waren meteen verbijsterend.

In een wereld waar evolutie en uitsterven geen bekende begrippen waren, zochten experts destijds naar een verklaring. Misschien dachten ze dat ze van A waren Romeinse oorlogsolifant of gigantische mens.

Het duurde tot 1824 William Buckland, de eerste professor in de geologie aan de Universiteit van Oxford, beschreef en noemde de eerste bekende dinosaurus, gebaseerd op de onderkaak, wervels en ledematen die in die lokale steengroeven werden gevonden. Het grootste dijbeen was 2 voet lang, 9 inch lang en ongeveer 10 inch in omtrek.

Buckland noemde dit wezen, waarvan de botten toebehoorden aan een megalosaurus, of grote hagedis, in een wetenschappelijk artikel dat hij op 20 februari 1824 presenteerde aan de nieuw gevormde Geological Society of London. Uit de vorm van zijn tanden dacht hij dat het een carnivoor was. dan 40 voet lang. (12 meter) lang, “enorme olifant”. Buckland dacht dat het waarschijnlijk een amfibie was en deels op land en water leefde.

“In sommige opzichten had hij veel gelijk. Dit was een groep gigantische, uitgestorven reptielachtige wezens.
“Dit was een radicaal idee”, zegt Steve Brusatte, paleontoloog aan de Universiteit van Edinburgh en auteur van het boek.De opkomst en ondergang van de dinosauriërs: een nieuwe geschiedenis van hun verloren wereld“.

“We zijn allemaal opgegroeid met het kijken naar tekenfilms over dinosaurussen en naar Jurassic Park, met dinosaurussen in de lunchtrommel en speelgoed. Maar stel je een wereld voor waarin geen woord 'dinosaurus' bestaat, waar geen concept van dinosaurussen bestaat, en ik was de eerste die besefte dat gewoon door naar enkele van de grote botten uit de grond te kijken.”

Het woord dinosaurus verscheen pas twintig jaar later. Het werd bedacht door anatoom Richard Owen, oprichter van het Natural History Museum in Londen, gebaseerd op de gemeenschappelijke kenmerken die hij identificeerde in zijn studies van Megalosaurus en twee andere dinosauriërs, Iguanodon en Hylaeosaurus, die voor het eerst werden beschreven in respectievelijk 1825 en 1833.

Het Megalosaurus-artikel versterkte de professionele reputatie van Buckland op het nieuwe gebied van de geologie, maar het belang ervan als de eerste wetenschappelijke beschrijving van dinosauriërs werd pas achteraf duidelijk.

Destijds had Megalosaurus tot de verbeelding van het publiek gesproken met de ontdekking van complete fossielen van gigantische zeereptielen zoals ichthyosauriërs en plesiosauriërs, verzameld door paleontoloog Mary Anning aan de kust van Dorset in Engeland. Geen enkel skelet is compleet Megalosaurus gevonden.

Maar de megalosaurus had zijn invloed op de populaire cultuur. Charles Dickens, een vriend van Owen, stelde zich voor de megalosaurus te ontmoeten In de modderige straten van Londen In de opening van zijn roman ‘Bleak House’, gepubliceerd in 1852.

Het was ook een van de drie dinosaurusmodellen die in 1854 in het Londense Crystal Palace werden tentoongesteld, de thuisbasis van 's werelds eerste dinosauruspark. Het is er nog steeds. Hoewel de vorm van zijn kop grotendeels correct is, weten we tegenwoordig dat hij ongeveer 6 meter lang was en op twee benen liep, niet op vier.

Wie was Bokland?

Het is niet duidelijk hoe Buckland zijn expertise als geoloog ontwikkelde.

Hij was een ambitieuze en charismatische geleerde. Hij had klassiekers en theologie gestudeerd in Oxford, studeerde af in 1805 en volgde een breed scala aan lessen, waaronder anatomie, zei Susan Newell, historicus en onderzoeksmedewerker aan het Natural History Museum van de Universiteit van Oxford. Hij had ook contact met andere beroemde natuuronderzoekers uit die tijd, zoals Charles Cuvier in Frankrijk, die beroemd was vanwege zijn werk waarin hij levende dieren met fossielen vergeleek.

“(Buckland) was de eerste persoon die echt goed begon na te denken over wat er aan de hand is met al deze vreemde fossielen die verderop in deze steengroeve in Oxford opduiken, en hij begon lokale steengroeves te betalen om (de fossielen) te vinden en te houden. dingen, 'zei Newell. voor hem'.

“Hij begint de puzzel in elkaar te leggen.”

Een jaar na de publicatie van zijn onderzoek over megalosauriërs trouwde Buckland met zijn onofficiële assistent, Mary Morland, een begenadigd natuuronderzoeker Op zichzelf en de kunstenaar van de illustraties van megalosaurusfossielen die in het baanbrekende artikel verschenen.

Later in zijn carrière besefte Buckland dit Het grootste deel van Groot-Brittannië was ooit bedekt met ijskappen Na een reis naar Zwitserland besefte ik dat het de ijstijd was die het Britse landschap vormde, en niet de Bijbelse zondvloed.

Newell zei dat de wetenschappelijke carrière van Buckland voortijdig eindigde, omdat hij last had van een soort zenuwinzinking waardoor hij geen les kon geven. Hij stierf in 1856 in een sanatorium in Londen.

Voor paleontologen vormt de 200ste verjaardag van de eerste wetenschappelijke naamgeving van een dinosaurus een kans om de balans op te maken en terug te blikken op wat het veld de afgelopen twee eeuwen heeft geleerd.

Van dinosauriërs, gedefinieerd door hun verdwijning, werd ooit gedacht dat ze een evolutionaire mislukking waren. In feite overleefden en bloeiden dinosauriërs 165 miljoen jaar – een veel langere periode dan de ongeveer 300.000 jaar dat moderne mensen tot nu toe over de planeet hebben rondgezworven.

Tegenwoordig zijn er ongeveer 1.000 soorten dinosaurussen genoemd. Volgens Brussatte worden er elk jaar ongeveer 50 nieuwe soorten dinosaurussen ontdekt.

“In feite bevindt de wetenschap zich nog steeds in de ontdekkingsfase. Ja, het is nu 200 jaar oud, maar we hebben slechts een klein deel van de dinosauriërs gevonden die ooit hebben geleefd. Tegenwoordig zijn vogels afstammelingen van dinosaurussen. Er leven nu meer dan 10.000 soorten vogels. En natuurlijk leefden dinosaurussen al meer dan 150 miljoen jaar. Dus reken maar uit. Er waren waarschijnlijk duizenden, zo niet miljoenen, verschillende soorten dinosaurussen.

In de jaren negentig onthulden fossielen die in China waren opgegraven onomstotelijk dat dinosaurussen veren hadden, wat een oude theorie bevestigde dat zij de directe voorouders waren van vogels in de achtertuin.

Het zijn niet alleen verbazingwekkende fossiele ontdekkingen die het heden tot een gouden eeuw voor de paleontologie maken. Nieuwe technologie zoals CT-scanning en computationele methoden stellen paleontologen in staat dinosaurussen in veel gedetailleerder te reconstrueren en te begrijpen.

In sommige gevederde fossielen zijn bijvoorbeeld kleine structuren, melanosomen genaamd, bewaard gebleven die ooit pigment bevatten. Door melanosomen te vergelijken met die van levende vogels, kunnen wetenschappers de waarschijnlijke originele kleuren van de veren bepalen.

Er valt nog veel te leren. Het is niet helemaal duidelijk hoe en waarom dinosauriërs zo groot zijn geworden, en het is ook niet echt bekend welke geluiden deze wezens hebben gemaakt.

“Ik denk dat het voor ons bijna onmogelijk is om een ​​wereld te bedenken waarin mensen niets van dinosaurussen afwisten”, zei Brusatte.

“Er zullen echter in de toekomst dingen zijn waarbij mensen zullen zeggen: hoe wisten we dat niet in 2024. (Dit jubileum) zou ons enig perspectief moeten bieden.”

Londen Natuurlijk geschiedenismuseum En Geologische Vereniging In 2024 zullen speciale evenementen worden gehouden ter gelegenheid van de 200ste verjaardag van de naamgeving van de eerste dinosaurus.