Mira Andreeva, het ene tienertenniswonder na het andere

Mira Andreeva kwam halverwege vorig seizoen met tennis in aanraking, net als het nieuwe kind op school wiens vader of moeder net naar het plaatselijke bijkantoor was verhuisd.

De ene dag heeft niemand ooit van haar gehoord, en de volgende dag is ze het enige waar iedereen over praat: 16 jaar oud, drie dagen in de online versie van haar eerste jaar op de middelbare school, klagend over huiswerk en het beheren van de Australian Open. Ze bereikt elke dag een wonder, en praat er vervolgens met gelijke delen verfijning, zelfspot, humor en sarcasme over in haar derde taal (Russisch en Frans zijn één en twee), beter dan veel mensen in hun eerste taal kunnen.

Onlangs versloeg Andreeva Ons Jabeur, drievoudig Grand Slam-finalist en tennisidool, terwijl ze bijna foutloos tennis speelde op weg naar de Rod Laver Arena met een score van 6-0, 6-2, op dezelfde baan waar ze verloor. Kampioenschap. Vorig jaar was hier de juniorfinale. Vrijdag bereikte Andreeva een ander soort wonder. Ze kwam tot een rally van een 6-1 verlies in de eerste set tegen Diane Barry en klom vervolgens op de een of andere manier uit een 5-1 voorsprong in de derde set, spaarde twee matchpunten, nam een ​​6-5 voorsprong en slaagde er vervolgens niet in te serveren. Hij herstelde zich echter snel en versloeg Barry in de beslissende set tiebreak met 10-5.

Ze vormde een kom voor haar gezicht, verborg een beschaamde glimlach en begon toen de armbanden uit haar tas te halen en ze in het enthousiaste Australische publiek te gooien dat vorige week verliefd was geworden op al haar charmes.

Een uur later lag ze weer op de grond, met haar voeten stevig op de grond, of zo veel als ze maar kon met een raket in de schijnwerpers van het spel waar ze zoveel van houdt.

““Ik ben het eens met wat er gebeurt.” zei Andreeva met een wrange glimlach tegen een handvol volwassenen die twee keer zo oud waren als zij en drie keer zo oud als zij. “Misschien als ik de grand slam win. Ik moet nog drie wedstrijden winnen en het is echt moeilijk om zeven wedstrijden op rij te winnen.”

Andreeva is niet zoals andere tienermeisjes, of misschien wel, maar alleen met de tennissmaak van jeugdige gewoonten.

Aan het eind van elke dag doet ze de lichten in haar kamer uit en praat ze tegen zichzelf over wat er is gebeurd.

Je kijkt veel video's op je computer en telefoon, maar het is vaak een oude tenniswedstrijd. Ze kent de grootste hits van Martina Hingis, het Zwitserse wonderkind wier soepele, krachtige basisspel vaak wordt vergeleken met haar stijl.

Ze mist haar hartslag. Hij is toevallig een 36-jarige getrouwde man met vier kinderen, een terugwijkende haarlijn en een stalen heup – Andy Murray. Na haar overwinning op vrijdag prees hij haar mentale kracht op X, voorheen van Twitter, en merkte op dat ze haar succes te danken heeft aan hoe sterk ze voor zichzelf is, ook al heeft het haar in het verleden niet goed gediend. Daarover binnenkort meer.

Volg ons tennisverslag door hier te klikken

En volg onze nieuwste stukken

Voor Andreeva was dit alles.

“Eerlijk gezegd had ik niet echt gedacht dat hij naar een wedstrijd zou kijken en vervolgens, nadat hij tweet, ergens op zou reageren”, zei ze. 'Ik zal het op de een of andere manier proberen uit te printen. Ik weet het niet, ik zal het inlijsten. Ik zal het overal mee naartoe nemen. Misschien hang ik het aan de muur, zodat ik het elke dag kan zien.'

Op het veld is Andreeva een reeks verleidelijke tegenstrijdigheden. Ze lijkt niet snel, maar krijgt op de een of andere manier altijd haar voeten achter de bal. Het is klein. Het lijkt niet zo hard te zwaaien, maar het kan de bal van de snaren laten springen. Op de meest cruciale momenten op vrijdag heerste er rust toen Barry in paniek raakte, hoewel dat volgens Andreeva niet precies is wat ze in haar hoofd voelde.

Ze zei dat ze zich erg zelfverzekerd voelde nadat ze Barry in de tweede set had verpletterd. Ze won vijf wedstrijden op rij, had meerdere pauzes en moest gewoon doorgaan met waar ze mee bezig was.

Toen liet ze de opslag vallen, verspilde haar kans om terug te komen op 2-0 en voordat ze het wist stond ze met 5-1 achter. Ze keek naar het scorebord en zag de absurditeit van een wedstrijd die op 6-1, 1-6, 6-1 kon eindigen, dus maakte ze er haar missie van om één game te winnen zodat de uiteindelijke setscore minstens 6-2 was.

Nadat de stand 5-2 was, rende ik naar het net en dacht: “Ben ik gek? Ga ik op matchpoint naar het net?” Maar toen miste Barry.

Bij 5-3 voelde ze haar adrenaline stijgen en wilde ze opnieuw winnen. Ze had toen twee snelle punten op de opslag van Barry, maar herwon ze na een gemiste return. Haar innerlijke stem zei tegen haar: “Oh mijn God, oké, dat is het.”

De volgende twee ‘gekke plekken’ waren een waas van rennen en slingeren. Toen ze die won, wist ze dat ze het mentale voordeel had, en de energie stroomde door haar heen en vloeide weg uit Barry. Zelfs toen ze bij 6-5 niet kon serveren, wist ze nog steeds dat ze zo ver was gekomen.

“Het was zoiets van: 'Oké, zes allemaal, ik dacht niet dat dat het was'”, zei ze. “Ik wist al dat ik ging winnen, maar ik moest er alles voor doen.”

Andreeva's connecties met de Australian Open gaan diep. Andreeva is een tennisfanaat en kijkt graag naar oude wedstrijden in haar vrije tijd, en de finale van 2017 tussen Roger Federer en Rafael Nadal is haar favoriet. Maar in feite begon de relatie twee jaar voordat ze werd geboren, toen haar moeder, Raisa, verslaafd raakte aan de sport toen Marat Safin in 2005 de titel bij het herenenkelspel won. Binnen een paar jaar nam ze Mira's oudere zus, Erika, mee. , die nu ook professional is en les volgt bij Mira.

Dit was binnen Krasnojarsk, een stad met één miljoen inwoners in Siberië, gelegen midden in het grootste land ter wereld – niet bepaald een tennishemel. Toen de meisjes begonnen te schitteren op het veld, verhuisde Raisa ze naar Sotsji aan de Zwarte Zee, een warmere regio en broedplaats voor Maria Sjarapova, en vervolgens naar Cannes, Frankrijk, waar ze zich inschreven voor een tennisacademie en waar ze nog steeds wonen. . Ze werd gevonden door een IMG-recruiter toen ze een nerveus, klein 12-jarig meisje was dat naar het hoofdkantoor belde.

Ze verscheen vorig jaar op het toneel tijdens de Madrid Open toen ze nog maar 15 jaar oud was Een van de jongste spelers die een tegenstander uit de Top 20 versloeg, Beatriz Haddad Maya uit Brazilië. Daarna deed ze het opnieuw in de volgende wedstrijd en versloeg de Poolse Magda Lynette, die twee keer zo oud was als zij.

Ze won vijf wedstrijden op de French Open, inclusief de kwalificatiewedstrijd, en twee op Wimbledon, haar eerste grote wedstrijd op gras, voordat haar tienerhoofd opdook en haar verlies regeerde: een bal die in de menigte in Parijs werd geslagen, of misschien een racket werd gegooid. op Wimbledon. Dit kostte haar een belangrijk punt. Ze zwoer dat ze het had laten vallen en niet had gegooid.

Op de US Open stond ze in de tweede ronde tegenover de in vorm zijnde Coco Gauff en werd comfortabel verslagen.

Sindsdien is ze gescheiden van haar coach, Jean-René Lesnardeen voormalige prof uit Monaco, heeft een tijdelijke coach in dienst, Kirill Kryukov, een Rus die met Andreeva en haar zus werkte toen ze jonger waren.

Ze probeert een evenwicht te vinden tussen de academische problemen van het leven op de middelbare school zonder de sociale voordelen, een dynamiek die niet altijd geweldig is. Opgroeien als tienerfenomeen is niet voor iedereen weggelegd.

Voorlopig is dat geen probleem, niet zolang ze Melbourne Park in eigendom nemen en voor de tweede keer in zeven maanden de tweede week van een Grand Slam ingaan. Dit leven past perfect bij haar.

“'Ik vind het heerlijk om hier te zijn', zei ze, en ze had het niet alleen over Australië. “Ik hou ervan om de wereld rond te reizen. Ik vind het prima wat er ook gebeurt.”

(Bovenste afbeelding: Robert Prange/Getty Images)