Mojo Nixon, die roots en punkrock vermengde, is op 66-jarige leeftijd overleden

“Het gebeurde allemaal op volle snelheid op een bedje van rockabilly, blues en R&B, wat Nixon een aantal vrienden opleverde in de rootsrockgemeenschap, maar genoeg punkflair had – op zijn eigen vreemde manier – om hem een ​​vaste waarde te maken op de universiteitsradio tijdens zijn carrière. hoogtijdagen.” Alle muziekgids boeken.

“Ik ben een oproerkraaier die humoristisch sociaal commentaar maakt in een rock-'n-roll-omgeving”, vertelde hij in 1990 aan The New York Times. In een ander interview met de krant omschreef hij zichzelf als de stem van ‘de gedoemden’, de vervloekte, de vreemde.

Neil Kirby McMillan Jr. werd op 2 augustus 1957 in North Carolina geboren als zoon van een vader die eigenaar was van een soulmuziekstation. De heer Nixon voelde zich vanaf jonge leeftijd aangetrokken tot muziek omdat: Hij zei In 2017: “Het is spannend, het is gevaarlijk en het maakt kerkmensen nerveus.”

In de jaren tachtig begon hij op te treden met Richard Pankey, bekend als Skid Roper, in San Diego. Hun derde album “Bo-Day-Shus!!!” Hij was de eerste die de nationale hitlijsten bereikte dankzij het satirische nummer 'Elvis is Everywhere'. Het nummer, waarin wordt gesteld dat Elvis verantwoordelijk was voor alles, van het bouwen van de piramides tot het laten verdwijnen van schepen in de Bermudadriehoek, en de videoclip ervan trokken de aandacht van MTV, waardoor hij in 1988 af en toe een presentator werd.

Hij bleef talloze albums opnemen, zowel solo als met andere medewerkers, onder meer met de begeleidingsband Toadliquors, en werkte ook als acteur en radio-dj. De afgelopen jaren werd hij radio-omroep op Sirius XM, waar hij een middagshow presenteerde op Outlaw Country onder de naam “The Loon in the Afternoon.”