Yumas-studenten leren dichte les in de strijd tegen iepziekte

Amhurst – De patiënt stond ongeveer 80 voet lang en meer dan 17 voet in omtrek, afhankelijk van waar u het meetlint had geplaatst. Zijn leeftijd? Waarschijnlijk bijna 100 jaar, misschien zelfs meer.

Voor het ongetrainde oog, op 111 Sunset Ave.

Maar deze iep vecht, zoals velen in het hele land, tegen de Nederlandse iepziekte, een plaag die eind jaren twintig/begin jaren dertig naar de Verenigde Staten kwam en binnen ongeveer vijf decennia meer dan 80% van de iepen in het land begon te vernietigen, volgens enkele bronnen.

De ziekte wordt veroorzaakt door een schimmel die wordt verspreid door schorskevers die zich in bomen begraven; De schimmel remt de beweging van water op een boom, zodat de bladeren verdorren en uiteindelijk afsterven. De hele iep is te volgen.

Maar er zijn manieren om de ziekte te bestrijden en de botten te beschermen, legde Amberst vorige week uit aan een groep studenten van de Universiteit van Massachusetts.

Rob Gordon, directeur stedelijke bosbouw en bedrijfsontwikkeling bij Arborjet, vertelde studenten aan de Stockbridge School of Agriculture dat het Woburn Institute, dat zieke bomen en andere planten behandelt, boomverzorgers moet beschouwen als ‘houtartsen, geen houtsnijders’.

“Veel bomen worden onnodig gekapt”, zegt Gordon. Het verwijderen van een boom – meestal een dure klus – kan een goed inkomen opleveren, en regelmatig onderhouden om de bomen te beschermen levert geld op voor de houthakker en is een uitstekend resultaat vanuit ecologisch en esthetisch oogpunt.

“Ik weet niet wat voor werk je ziet, maar ik kan je vertellen dat je op deze manier een fatsoenlijk leven kunt leiden en je beter kunt voelen over wat je doet”, zei Gordon. (De studenten komen eigenlijk uit de klas bedrijfsarcheologie die wordt gegeven door Christina Besansen, een docent archeologie en stadsbosbouw.)

De demonstratie werd georganiseerd door de Alpha Dove Gamma (ADG)-broederschap, die direct tegenover de Elm staat en de boom de afgelopen jaren heeft behandeld met huidige leden en Stock Bridge / ADG-alumni die contact hebben gehad met de wervingsdirecteur van de school Nesim Watson was een eeuw lang verbonden aan Stock Bridge en zei dat het geld was ingezameld.

Voor zijn demonstratie werkte Gordon samen met Ryan Mange, een boomverzorger bij Northeast Tree Maintenance en een UMass Alum in Sunderland. Arborjet produceert volgens haar website behandelingen die zijn ontworpen om invasieve plagen en soorten te bestrijden op basis van de specifieke fysiologie van elke dienende plant.

In dit geval, legde Gordon uit, bracht hij een mengsel van water en fungiciden rechtstreeks op de iep aan de basis aan; Dit mengsel komt het vasculaire systeem van de boom binnen, dat de oplossing van de basis en wortels naar de bovenste takken en bladeren trekt.

Gordon boorde kleine gaatjes in de grond, 18 inch rond de basis van de boom, en liet zien hoe de gaten waren verdeeld om ervoor te zorgen dat de zogenaamde “chemie” gelijkmatig over de iep werd verdeeld. In elk gat tikte hij met een klein boorgereedschap, ter grootte van een schroevendraaier, om de diepte van het gat te meten en te controleren op interne vervorming in de staaf van de romp.

Garden merkte op dat inwendige rot en verval vaak de oorzaak zijn, “als je leest over al deze bomen die omvallen in een zware storm.”

In elk gat in de iep sloeg hij een kleine plastic plug met een klein gaatje in; In die gaten stak hij dunne naalden die aan rubberen buizen waren bevestigd, die op hun beurt aan de “chemie” -fles waren bevestigd.

De fles van die fungicideoplossing zou naar één kant van Elmins kofferbak gaan, maar pas nadat Gordon op de ongebruikelijke trede verscheen: hij perste lucht in de fles met een fietspomp.

Vervolgens zei hij tegen de studenten dat ze dichterbij moesten gaan om de luchtbellen in de rubberen buizen te zien terwijl ze de kleppen op de naalden openden; Hoe sneller de luchtbellen door de rubberen buizen bewegen, hoe beter, omdat het de vaatstructuur van het hout niet, of in ieder geval slecht, blokkeert en het iepenfungicide snel opneemt.

De bubbels vormden een gestage stroom, tot grote vreugde van Gordon. “Dit is een goed teken”, zei hij.

UMass-docent Besson zei dat er enkele opmerkelijke bomen zijn op de UMass-campus die studenten van de Stoke Bridge School verkennen als onderdeel van hun studie, en omdat het zich in de buurt van de campus bevindt, is het voor ons zinvol om het te zien en te horen van iemand die door wat van dezelfde projecten.”

Zij en Gordon herinnerden zich dat ze opgroeiden in steden – Borden, Gordon, Rhode Island, Massachusetts – waar de hele toestand van de iepen door de ziekte werd aangetast. Een deel van het probleem was dat iepen ooit in rijen in de straten van veel delen van het land werden geplant vanwege hun schaduwwaarde, waardoor ze vatbaarder werden voor de iepziekte omdat de schimmel zich gemakkelijk van boom tot boom verspreidt.

De ziekte kreeg zijn naam toen hij begin jaren twintig voor het eerst werd gediagnosticeerd door Nederlandse houtexperts. Het wordt verondersteld te zijn ontstaan ​​in Azië; Het verscheen voor het eerst in Europa in 1910. Volgens verschillende bronnen heeft het slachtofferdossiers vanuit de Verenigde Staten naar Europa gestuurd in de jaren dertig of eind jaren twintig naar Nederland of Frankrijk.

Veel iepsoorten in de Verenigde Staten worden tegenwoordig cultivars genoemd – selectief vermeerderde bomen – die resistent zijn tegen de iepziekte. Volgens de UMass-uitbreidingsdienst hebben sommige van deze soorten echter zwakkere takken en een slechtere luifelstructuur in vergelijking met de meer algemene Amerikaanse iepsoorten.

Volgens Gordon helpt het vermijden van het planten van bomen de botten (en andere bomen) te beschermen en ze zorgvuldig te controleren en te behandelen; Inclusief vergrendeling van takken met verdorde bladeren. 111 Sunset Avil merkte op dat er enkele oude gaten in Elmin’s romp zaten die drie jaar geleden met het fungicide geïnjecteerd kunnen zijn.

Het beschermen van bomen en het samenwerken met gemeenteambtenaren om dit te doen, zou het doel moeten zijn van elke houthakker die in stadsbossen werkt, zei hij. Hij zei dat het overtuigen van de autoriteiten in Chicago een paar jaar geleden zijn meest bevredigende baan was. .

“Hier ligt een kans om het verschil te maken”, zei hij tegen de studenten.

Steve Pfeiffer is te bereiken via [email protected].